Bilmiyor musun ki ey yar,beni ne cok mahvediyor uzakligin,ne cok boluyor kalbimi
kalbin...
Bir gece daha basliyor...Onu mde upuzun yasayacagim bir gecem,bir karanligim daha
var.Saatlere, saniyelere girecegin;damarimda ki kanima kadar isleyecegin bir gecem
daha basliyor.
Bir gecem,bir sevdam daha basliyor ama yazik ki gozyaslarima giren olmayacaksin
yine de.Beni artik acilarimla basbasa birakti aglamalarim. Gozyaslarim bile beni
terketti.Sen geldiginden, sen oldugundan beri tum hersey beni terketti...Ben de
tukettim onlari zaten.
Evet...artik geceleri uyuyamiyorum. Karanliklar baslar baslamaz basliyor kalbimin
aglamalari.. .Onceleri onlari dinlememeye, onlara ses vermemeye
calisiyordum. Farketmiyormusum gibi davraniyordum. Sirf o karanlik geceyle yuz
yuze gelmemek icin.Biliyordum o yalnizligi yasamam gerekiyordu.
Bir insan ariyordum yanimda,geceyi bana unutturacak. Onun iyi,guzel veye cirkin
olmasi da onem tasimiyordu.
Yeter ki olsun yanimda.Olsun ki gece uzerime uzerime gelmesin.Yanimda birini
gorup vazgecsin benden.Veya yanimda birileri olsun da unutayim istiyordum seni.
Biliyordum ki geceyle yuz yuze kaldigim zaman "sevda" disinda birsey
olmayacaktim.
Sonra,sonra bu donem de kayboldu.Yalnizligi arayan,yalnizliga ozlem duyan oldum.
Okaranlik gecelerin issizligina gomulmekten kacamaz oldum.
Cunku onlarda seni buluyordum.Cunku bana gunduzlerin veremedigini veriyordu
geceler:Seni!
Gunduzlerde yoktun,aydinlarda yanimda yuruyen degildin.Ama geceleri oyle
miydi?Geceleri yuregimde yuruyordun ve ben adimlarinda yasiyandim.
Artik uyuyamiyorum. Hem de hic mi hic.Ne kadar cabalasam da olmuyor.Bir garip
agirlikla kah seni bekliyerek kah gelmeyeceginden emin olarak geciriyordum
saatleri.Seni yasiyordum.Gecelerd e yuz yuze kaliyorduk seninle.
Gece vefali,fedakar bir anne gibi kucagina aliyor beni sabaha kadar
goturuyordu.Zaman akiyor muydu,geciyor muydu bilen degilim.Hicbir zaman da bilen
olmadim.Bu yaralarla,bu kanima isleyen ask yanginlariyla sabaha nasil kul
olmadan varabiliyordum?
Bilmiyorum, gercekten.Yanmaktan ates oldugum bu gecelerde beni tuketmeyen
neydi?Sen mi?Sevgin mi?Beni evirip cevirip kora getiren ama sondurmeyen
neydi?Bagrimdaki yangindan neden yok olmuyordum?Beni sabaha vardiran geceler
miydi yoksa?
Geceler?Benim gecelerim... Senin gecelerin.Seni yasadigim gecelerim.Ah, ah
yar,gonlumde bir derin yarasin sen!
Bu geceler de cok sey istedim bir seyler yapabilmeyi. Elime cokca kagit,kalem
alip seni yazmayi istedim.Olmadi ama.Kalbim seninle oylesine doluydu ki her
hareketim sonuk kaliyordu.Ben caresizlige kapilip gidiyordum.Ne yaptigimi
bilmiyordum. Saatlerce, saatlerce oturup seni dusunuyordum.Kalbimde bastirmaya
calistigim duygularima ilk olarak geceleri yasama hakki veriyordum.Herkeste n
gizlemeye calistigim o korlarimi gecelere cikartiyordum sanki.
Gecelerden saklamiyordum hicbir seyi.Gecelerle paylasiyordum. Ve geceler
sariyordu beni.Beni alip sensizligin okyanusunda bogmuyordu.Beni sensizligin
zirvesinde,en uc noktasinda askin sonsuuzluguna goturuyordu.Artik bu geceleri
sevmeye basliyorum.
Bana seni getiren geceler..."Benim gecelerim onlar..."Benim senlerim,benim
yalnizliklarim, benim asklarim diyebildigim gecelerim... Evet artik
uyuyamayan,aglayama yan gozlerime aglamiyorum. Gecelerimi de feda ediyorum
sana.Gunduzlerde soyleyemediklerimi gecelerde haykiriyorum. Ve ucsuz bucaksizca
seviyorum,seviyorum ,seviyorum.
Artik uyuyamiyorum, evet.Uykular haram oldu bana senden sonra.Hem nasil
uyuyabilirim ki?Gozlerin var artik gecelerimde, senin gece gozlerin...Senin
karanlik gozlerin...Hic goremedigim gozlerin...
Saniyorum ki artik sana yalniz ben degil,geceler de vurgun!Beni boylesine
koynuna alisi,karanliginda bunca aydinlatmasi neden?
Evet sen oyle guzel,oyle guzelliksin ki yar,geceler de seni sevdi.Oyle ki sana
ihanet edip de seni yasamiyormusc asina uyumaya,gozlerimi yummaya calistigim
zaman hemen giriveriyorlar icime ve seni getiriyorlar ban.Gozlerimi oyle bir
aciyorlar ki birdahasina kapayamiyorum bile...
Ve aglayabilmeyi diliyorum bazi gecelerden.Bunu gecelerden sonsuzca
diliyorum.Aglasam, doyasiya hickirircasina aglasam belki seni bir parcacik olsa
unutur ve kendi icime gomulur birazcik gozlerimi yumamibilirim diye dusunuyorum
.Sabahlari uykuda yakalayan olmaktan cikip,sabahlari uykuda bulunan olmak
istiyorum.Bunun icin istiyorum aglamayi.Sana olan ozlemimi,icimde bir dag kadar
ululasmis hasretini belki bir parca dindirebilirim diye dusunuyorum.Belki seni
birazcik gomebilirim de yurgime,rahatlarim diye umuyorum.Olmuyor. Aglamaya
calisiyorum,aglamala rim bana isyanlar ediyor.Geceler bana bu istegimi
vermiyor.Ne zaman aglasam yalnizca ve yalnizca bir iki gozyasi olup kaliyorsun
gozlerimde.Gozlerimde donan birkac damla yas oluyorsun,o yaslari da sariyor
geceler.O yaslarla birlikte aliyor yanina geceler...
Geceler unutmami istemiyor seni,geceler bana ihanet ediyor.
Geceler senden yana sevdigim,geceler seni yasamami istiyor.Sozumu dinlemiyor.. .
Gunesi ozledigim oluyor arada bir.Yeter diyorum bunca yildizla arkadas
oldugun.Seni unutup da yildizlari gordugum anlar olursa tabii.Beni boyle
gordukleri zaman anlamiyorlar insanlar.Nasil boyle saatlerce kala kaldigimi
sorup duruyorlar.Bo yle tum dunya uyku icindeyken benim nasil karanligin icine
bakislarimi dayattigimin sirrini anlamiyorlar. Ve onlar bilmiyorlar ki
sevdigim,icim bir kordur...
Tum dunya,tum tabiat susmalarda ve uykulardadir belki ama benim yuregimde
gezinmektedir tum dunya...Ben icime tum insanlari,tum milyarlari
almisim.Farkinda degiller.Herkesleri ve her seyleri sigdirmisim icime.Bir sen
sigmiyorsun, bir seni sigdiramiyorum kalbime,bilmiyorlar ...
Ve senin uzakligin,ve senin gece kadar olan uzakligin... Bana oyle uzak,oyle
yabancisin ki sevdigim,seni senden istemeye korkuyorum.Geceleri bu yuzden
seviyorum.Seni sevmeme engel olmuyor,seni bana getiriyor... ve seni gecenin
karanliginda bulusumdandir seni gunduzleri istemeyisim. Evet sevdigim,bana her
seyden ve herkesten uzaksin.Herkesin yasamina giriyor,herseyi paylasiyorsun
insanlarla.. .Ama bana gelmiyorsun. Ama,ama sitem bile etmiyorum... Sana soyleyecek
soz bile bulamiyorum. Soyleyecek birsey arasam ve bulsam biliyorum geceler alir
onu elimden.Dilimden de.Sana soyleyeceklerimin hesabini yapsam sabahlar buna
izin vermez.
Ve ben seni yasiyorum.Olsa olsa sana "bu sevgiyi yasa"diyebilirim. "Gel birlikte
yasayalim"demeye dilim varmaz.Geceler bunu birakmaz yanima.
Kaybettigim degilsin.Ben seni hic yitirmedim.Cunku icimde tasidigimdin
hep.Benden bir parca oldun sen.Ben kendimi yitirmedigim surece sen de
kaybolmayacaksin. Evet,seni anlamakla,seni yasamakla,seni sevmekle gecirdigim bu
gecelerde,sabahladi gim bu gecelerde,benden cok uzaklarda bulunan sana
uykularinda bir rahatlik veriyorsa sevdam,ne mutlu bana.
Gecelerim... "Sarin yaralarimi geceler"demis bir sair...Beni bu geceler mahvetti
desem haksizlik ederim onlara.Beni sen mahvettin desem yalan olur bu.Ama beni bu
gecelere,geceleri de bana musallat eden sensin.Senin sevdanla basladi gecelere
sevda yazmam.Sevda masali okumam bundandi.
Ben bu gecelerde tum karanliklari dagitabilirim. Bana huzunlerini,bana acilarini
ver sevdigim.Ver ki senin acilarini da ortak edeyim gecelerime.Ver ki gecelerle
kavgali olayim.Simdi seni getirdikleri icin onlara ses bile cikaramiyorum. Sen
yasadigimsin, yasatanimsin. Sevdamsin sen.Belki ben anlatamiyorum ama geceler bu
sevdalara sahittir.Cunku artik onlar bu aska ortak oldular.Belki benden bile cok
seviyorlar seni.Ben seni hic mi hic gozlerimle bitirmek istemedim.Ve gecelerin
icinde,gecelerle birlikte hep sevdim seni.Hep sevecegim... |
