Olgunluk....

Olgunluk .......20 li yaslara kadar iyilikle kotulugun ulkesi, kalin sinir cizgileriyle ayriliyor birbirinden. Siki dostlari ve dusmanlari oluyor insanin. Onlari olesiye seviyor yada olesiye nefret ediyor onlardan. 30 larindayalani hakikatten ayirt etmeye basliyor. Iyi sandiklarinin hiyanetiyle tanisiyor, sirtinda dost isi hancer darbeleriyle; ve en kotu zannettigi sefkatle imdadina yetisiveriyor. Zaman kanatlanip da 40 inayaklastiginda insan, iyiyi kotuden ayiran hudut cizgilerini birbirine karistiriyor. Iyilere naksolmus kotuyu ve kotulerin icindeki iyiligi de kesfediyor ademoglu. Anliyor ki, iyi insan/kotu insan yok; insanin icinde iyilik ve kotuluk var, kotuyle iyi panzehiri degil birbirinin; kankardesi. Iyilerle kotuler cekistirmiyor ipi. Iyilik ve kotulukten orulmus ibrisimin kendisi. Bunu anlayinca sasmiyorsun nefretin birden sehvete donusmesine; aci girdaplarinin icinde hazzin raksetmesine. Tevazuyla gurur, haysiyetsizlikle onur el ele yuruyor. Insan, suuraltindaki isyankarla sahtekari, gunahkarla tovbekari birarada farkediyor. Benim, hukmeden ve boyun egen, zulmeden ve aci ceken. Bunca siddet kadar onca merhamet de benim eserim. Minneti nefrete, korkuyu cesarete, zaferi hezimete bulayan benim. Kundak bezime tipatip benziyor kefenim, hayatim muhtesem ve sefil, magrur ve rezil, hayasiz ve asil. Iste bu kesif kolaylastiriyor yasami.. Anliyorsun ki toplumlar gibi insanlar da kanli ic savaslarina borclu ilerlemesini.. O zaman , iyileri kotulerden ayirmakgibi nafile bir ugrasi birakip -basta kendin olmak uzere- insanlarin icindeki iyiligin pesine dusuyorsun; kiymet bilmeyi ve -yine basta kendin olmak uzere- herkesi hos gormeyi ogreniyorsun. Tukendikce pahalaniyor zaman; gunler azaldikca uzuyor. Saclarin gibi, seyreldikce degerleniyor dostlarin. Gunahlari ve zaaflariyla da ovunuyor insanlar; sevaplari ve zaferleri kadar. Onemli degil kac kez yenildigin; onemli olan, kac yenilgiden sonra yeniden dogrulabildigin. Bu paramparca ruhlardan, celiskili duygulardan, catismanin actigi yaralardan mucizevi bir ahenk cikiyor ortaya ki olgunluk diyorlar adina..... Can Dundar