………… O Seni Benden Cok Sevdi... Gozumden* akan yaslari alelacele silmeye calistim... Ama o kadar coktu ki bulasiverdi her yere… Temizlemeye calistikca daha cok batar ya hani ortalik... Bir turlu yetisemezsin ya... Yetisemedim... Yapis yapis bir ozlem* doldu cigerlerime... Ve ben aglaya aglaya bosalttim cigerlerimi... Kan kaybindan kaybettigim ilk umit olmayacakti ya bu. Varsin bunu da kaybedeyim dedim… Bir eksik bir fazla fark etmeyecek kadar anlamsizlasmisti hayatim bir anda. Birkac cumlenin, bir dagi nasil yikabilecegini gozlerimle gormesem anlamazdim. Yuregim kanadi... Kanadi... Kaldiramadi sonra, seni kaybetmeyi... Kan kaybindan olecek son umudum olacagini biliyordu belki... Belki, seni oldurursem olecegimi biliyordu… Sustu... Kendi kendine onarmaya calisti. Gucu yetmezdi oysa bilemezdi ki. Bense sadece izledim. Nereye kadar direnecekti ve niye bunca caba, gormek icin. Simdiye kadar hicbir sey icin gostermedigi bu direnci saskinlikla izledim. Kendini yenilemesini, parcalarini birlestirmesini ve sonra geri cekilip gulumseyerek orada duran sana bakmasini izledim. Gozlerindeki aski. Gulumsemesindeki gururu izledim. Bana donup bir kez olsun bakmadi. Benden yardim istemedi ve bana isyan etmedi ilk kez. Ilk kez ne yaparsan yap, umurumda degilsin demedi. Anladim ki cabasi benim icin degildi.. O seni benden de fazla sevdi... Su ana kadar soylenen butun sozler, yazilan butun yazilar, yapilan butun besteler sana dair. Ve butun bu agaclar, bu deniz senin icin… Sana ait ya butun guzellikler, butun cirkinlikler de senin guzelliginin onayi icin. Bu koca evren, evrende her ne varsa senin icin… Diger tum insanlar senin icin nefes aliyorlar, sadece senin icin kendilerine verilen rolleri oynuyorlar bu dunyada. Kirmizi isikta mendil satan cocuk da, bicagi bileyen amca da, balkonda hali yikayan teyze de, ana kahramani sen olan bir romandaki kahramanlar sadece. Istediklerine sahip oldugunda yuzunde olusan gulumseme, olmadiginda gozundeki yas ise beim. Bu yuzden mi bilmiyorum ama, buna ragmen seni seviyorum. Mucizemsin sen benim. Sana dokunmak bir mucize, seninle olmak bir mucizeyle yasamak . Gun geceye dondugunde seninle olmak oyle guzel ki. Butun bir gece seninle ayni havayi solumak, dinledigimiz sarkilarda seni bulmak. Gunduzumuzde insanlar, mucadele, kavgalar var belki ama gecemizde sadadece sen ve ben…* Belki bu yuzden geceyi sevisim. Sadece sana ait benim gecelerim, tipki kalbim gibi... Artik gecelerim sensiz. Penceremi aciyorum, derin nefesler aliyorum. Nefes alirken gucumu daha da artirsin, acilarimi bana unuttursun diye Tanriya yaranmak geciyor aklimdan. Senle dolu gecelerim ; artik oyle huzun dolu ki… Ve oyle yalnizim ki… Artik her gece ; hayal ettigim, buyuk bir ozlemle bekledigim seyler avuclarimdan yere, o anlamsiz bosluga paramparca kirilip dokuluyor… Artik her gece ; seni her dusunusum ; kendi ellerinle derinlere gomdugun o essiz sevginin mezarina goturuyor beni… O mezarin basinda, soguk, umutsuz ruzgarlar carpiyor yuzume… Artik her gece; ruhuma biraktigin sizi ve bana sevgiyle bakan yuzunun hayaliyle beraberim… Artik her gece; hissediyorum ; Bir zamanlar icimi isitan sevgin, simdi yollari karla kapli, unutulmus, kaybolmus dag koyleri gibi uzakta… Hayatta tek siginagimdi askin… Gelirdim yanina sokulurdum… Tum dertlerden , kederlerden uzaklasirdim gozlerinin icinde kendimi gorurken… Nerden bilebilirdimki o gozlerinin koyu karanliginda bir gun kaybolacagimi ? Umutlarimin, hayallerimin, sevgimin, beklentilerimin, inanclarimin heba olacagini ? Sana ait gecelerimin bir bir yok olacagini? Nerden bilebilirdim ki ; o seyretmeye doyamadigim kara gozlerinde, kara bir olumun beni bekledigini ? Oysa ben ayriligi hic dusunmezdim. Aklima gelmezdi sensiz sabahlamak, bunu kabuslarimda bile gormezdim. Yastikla uyuyup, sizlayarak uyanacagim aklima bile gelmezdi. Sen varken farketmezdim mevsimlerin dondugunu, sen varken hayatimdaki girdapli suyun deli akisindan korkmazdim. Meger ellerime kar yagabilirmis , saclarim dokulebilirmis , gozlerime bulutlar degebilirmis. Bunlari bilmezdim. Elim tenindeyken ben ayriligi hic dusunmezdim. Belki de en cok bundan vurdu ikimizi bu aklimin ucuna bile gelmeyen ayrilik. Ve sadece senden degil beni kendimden bile uzak birakti… Sen benim mucizemdin. Iste o mucizeye dokunmak, aslinda seni sonsuza dek kaybetmekmis
|
0 yorum:
Yorum Gönder